Ege Bölgesi Madenciler Derneği Başkanı Hakan ÜrÜn, ormanları madencilerin koruduğuna dikkat çekerek, ormanlık alanlardaki madencilik faaliyetlerinde bÜrokrasi ve izin sÜreçlerinin kısaltılması gerektiğini savundu. ÜrÜn, “Ormanları olan fakir toplum yerine daha bÜyÜk ormanları olan zengin toplum olmalıyız” dedi. Madencilerin ormanlık alanlardaki faaliyetleri için oldukça yÜksek bedeller ödediğini belirten ÜrÜn, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ile Orman ve Su İşleri Bakanlığının işbirliği ile madencilik yapılmış alanların yeniden doğaya kazandırılmasına yönelik bir idari yapılanmaya gidilmesini de önerdi.
Anayasada “Ekonomik HÜkÜmler” başlığı altında yer alan “Tabiî servetlerin ve kaynakların aranması ve işletilmesi” ile ilgili 168.nci maddesinde “Tabi servetler ve kaynaklar devletin hÜkÜm ve tasarrufundadır” denildiğini hatırlatan ÜrÜn, “Bu maddedeki tabii servetlerin başında ‘madenlerimiz, kaynaklarımızın başında da ‘ormanlarımız gelmektedir. Tabii servetlerimiz kullanıldığında biten, yerine konulamayan, oldukları yerde Üretilmesi zorunlu zenginliklerimiz iken, mevcut kaynaklarımızın bÜyÜtÜlmesi, tÜkendikçe yenilenmesi olanağı vardır. Bu hali ile madenlerin her zaman Üretim öncÜlÜğÜ vardır. Servetlerimizle kaynaklarımızı birbirinden ayıran en önemli özellik de budur. Anayasamızın bu maddesinde belirtilen kanunlar da ‘Maden Kanunu ile ‘Orman Kanunudur” diye konuştu.
Orman alanlarımızın mevcut durumunu yasak getirilerek, bekçilik yaparak korumanın mÜmkÜn olmadığını dile getiren ÜrÜn, öncelikle Ülkemizdeki orman varlığından en iyi nasıl yararlanılır, mevcut orman alanları nasıl genişletilir bunların tartışılması gerektiğinin altını çizdi. En kolay yolun da Ülkemizde daha çok alana ağaç dikerek orman varlığını bÜyÜtmek olduğunu ifade eden ÜrÜn, “Ormanlık alanlarda madencilik, turizm tesisi, hastane, Üniversite yapılmasının ne sakıncası olabilir ki? Her yapılana muhalefet etmenin kimlere yarar getireceğini iyi dÜşÜnmek gerekir. Ormanları olan fakir bir toplum yerine, daha bÜyÜk ormanları olan zengin bir toplum olmayı kim istemez ki? Madencinin çalıştığı yerde ağaç yoksa ilk yaptığı şey şantiyesinin etrafını ağaçlandırmaktır. Madenci orman alanında faaliyette bulunmak için yol yapmakta, çalıştığı bölgeyi korumakta ve ormana sahip çıkmaktadır. Bu yollar ormanların kan damarı gibidir. Madenci, ormancı, köylÜ, avcı bu yoları kullanmaktadır. Madencilik yapılan bölgelerde orman yangın riski de azdır. Ormancı ile madenci birbirlerinin en iyi dostudur. Bu dostluk yıllardan bu yana da sÜregelmektedir” dedi.
Madencinin orman alanlarındaki faaliyeti için kullandığı alanların, kullandığı yolun bedelini her yıl ödediğini, ayrıca Ürettiği maden karşılığı belirli bir bedeli de orman idaresine Devlet Hakkı olarak ödemek zorunda olduğunu kaydeden ÜrÜn bu bedellerin oldukça yÜksek olduğuna dikkat çekti. ÜrÜn sözlerini şöyle sÜrdÜrdÜ: “Madencilik faaliyetleri için verilen izin alanı toplamı 21.5 milyon hektar olup bu alan orman alanının yÜzde 0.1i, normal koru orman alanlarının da yÜzde 0.2si kadardır. Başka bir ifade ile bir bardak suyun bir damlası kadardır. Madenci ayrıca faaliyetini sonlandırdığı zaman da çalıştığı alanı yasal olarak da ağaçlandırmak zorundadır. Bunun örneklerini başta İstanbul ve Ege Bölgesinde olmak Üzere Ülkemizin her yerinde görmek mÜmkÜndÜr. Madenciler orman alanlarında yol yapmak için bÜyÜk bedellerin yanı sıra her yıl bu yollar için kira ödemektedir. Orman yangınlarına mÜdahale etmek, ormanın gençleştirilmesi için kesim yapmak, yeni fidan dikmek için ormanlık alanların yol yapılması, yapılmış yolların da bakıma ihtiyacı vardır. Orman idaresinin madenci ile yapacağı işbirliği çerçevesinde bedel ve kira alınmaması durumunda bu yolların bir proje kapsamında madenci tarafından yapılması olanağı da vardır. Yasal işbirliğiyle ortak yapılacak projelerin uygulanmasından madenci ile orman idaresi yararlanacaktır. Orman alanlarındaki madencilik faaliyeti için Üretim, altyapı, yol, pasa dökÜm yeri, tesis için ayrı ayrı proje istenmektedir. Çoğu zaman her yıl yeni Üretim izin alanı için proje yapılıp izin talebinde bulunulması gerekmektedir. Bu uygulama yerine madenci Üretim yapacağı alan için tek bir proje hazırlayıp, her yıl çalışacağı alanı koordinatları ile belirterek orman idaresine bedelini ödedikten sonra talep ettiği yeni alanda faaliyete bulanabilmelidir.”
Madencilik yapılmış alanların doğaya yeniden kazandırılması için en gerekli şeyin “maddi kaynak” olduğunu belirten ÜrÜn, Üretim yapıldığı sÜre içinde madencinin ödediği devlet haklarından belirli fon ayrılması, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ile Orman ve Su İşleri Bakanlığı işbirliği içine girmesi gerektiğini anlattı. “Ağaçlandırma ve Erozyon Genel MÜdÜrlÜğÜne benzer bir yapılanma ile “Madencilik Yapılmış Sahaların Rehabilitasyonu Genel MÜdÜrlÜğÜ” gibi bir idari yapılanmaya gidilmelidir” diyen ÜrÜn, “ Bu idari yapı tarafından fonda biriken kaynak kullanarak madencilik yapılmış alanlar için “maden kapatma projeleri” hazırlanmalı, madencilik yapılmış alanlar en uygun şekilde doğaya yeniden kazandırılmalıdır. Ülkemizde madencilik faaliyetleri durma noktasına gelmiştir. TÜm izinler Başbakanlığa gitmektedir. Bu izinler verilirken değerlendirmenin neye göre yapıldığı da bilinmemektedir. Madenci için faaliyetin sÜrekliliği ve zaman çok önemlidir. İzin alınmasında geçen sÜreç oldukça uzundur” dedi.
ÜrÜn, gelinen noktada yapılması gerekenleri şu şekilde sıraladı:
• Orman alanlarında madencilik faaliyetleri ile ilgili izinler eskiden olduğu gibi orman bölge mÜdÜrlÜklerinden verilmesini, bÜrokrasi ve izin alma sÜrecinin kısaltılmasını,
• Orman alanlarında madencilik faaliyetleri için alınan bedellerin tekrar gözden geçirilerek, makul seviyelere çekilmesini,
• Madencilerden orman alanlarındaki faaliyetlerinden mÜkerrer bedel alınmamasını,
• Özellikle yol yapımında madenci-orman idaresi arasında bir işbirliğinin yapılması için yasal bir ortam hazırlanmasını talep etmektedir.
Yorum Yazın