Unutulmaz şair, romancı, düşünür, deneme yazarı, gazeteci, senarist, eleştirmen Attila İlhan’ın doğumunun 100’üncü yılı, bu yıl. Attila İlhan’ın, entelektüel çalışmalarıyla Türk edebiyat ve düşünce dünyasına çok önemli katkıları olmuştur. Onu sevgi, özlemle ve de şiirleriyle anacağız.
15 Haziran 1925 Menemen doğumlu İlhan’ı; 2005 yılının Ekim ayında, 80 yaşındayken kaybettik. İzmir’li bu büyük edebiyat adamımızın çok çeşitli, çok değerli, çok fazla edebi üretimleri olsa da, öncelikle çok büyük bir şairdir o. 56 kitap ve 6 senaryo yazmıştır. Özellikle bizlerin döneminden, onun şiirlerinden etkilenmemiş kimse yoktur, bence. Fikren “toplumsal gerçek”çi olmasına rağmen, belki mizacının tesiriyle, “tamamen romantik” şiirler yazmıştır. Öğrencilik yıllarında şiir yazmaya başlayan İlhan, İzmir Atatürk Lisesi’nden sonra hukuk okumaya başlamıştır. Yaşamı içinde romanlar, senaryolar yazmış, genel yayın yönetmenliği, sinema eleştirmenliği, yayınevi danışmanlığı yapmış, değişik gazetelerde çeşitli köşe yazıları yazmıştır. Nazım Hikmet’den etkilenmiş ama şiirinde kendine ait bir ses düzeni oluşturmuştur. Hayatının bir bölümünü de Paris’te geçirmiştir. Romanlarında yer alan karakterler, Türkiye'nin tarihinde köşe başlarını oluşturmuş dönemlere ayna tutan aydınlardır. Tarihsel olaylar, yazılarında siyasal ve toplumsal dengelerle ele alınır. Ölümünden sonra 2007 yılında kurulan “Attilâ İlhan Bilim Sanat Kültür Vakfı”, çalışmalarını sürdürmektedir. Fazla söze de gerek yok aslında. Şiirleriyle konuşan şairimizin, yazdığı şiirlerinden bölüm bölüm örnekler vermek, onu daha iyi anlatmaktır zaten:
Yıldızlar inanılmayacak irilikte
Yansımalar tutmuş bütün sahili
Çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
Öyle vahşi bir tat ki dayanılır gibi değil
Çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil
Çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
……………………
Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu ağlardım
Beni sevmiyordun bilirdim
Bir sevdiğin vardı duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu ağlardım
……………………
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla
Bir azıcık okşasam sanki çocuktular
Bıraksam korkudan gözleri sislenir
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir
………………….
Kimi sevsem sensin / hayret
Sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
Gözleri maviyken yaprak yeşili
Senin sesinle konuşuyor elbet
Yarım bakışları o kadar tehlikeli
Senin sigaranı senin gibi içiyor
Kimi sevsem sensin / hayret
Senden nedense vazgeçilemiyor
Attila İlhan; “Şiir gelir ve kendini yazdırır, zorlanmıyorum yazarken” demiştir. Bu unutulmaz kült şiirleri kolay yazabilmek inanılmaz. En özel şiirlerinden birisi “Ben sana mecburum” şiiriydi. Onun da bir bölümünü yazmak gerek:
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum
Doğumunun yüzüncü yılında Attila İlhan’a saygıyla …
Yorum Yazın
Facebook Yorum