Yirmi beş yıldan bu yana gazete köşelerinde ve portallarda yazılar yazıyorum. Ağırlıklı olarak eğitim, spor, çevre, yaşam, motosiklet, gezi, tanıtım, siz ne derseniz deyin neredeyse her konuda yazıyorum. Sağ olsunlar, editörlerim ve müdürlerim şimdiye kadar hiç karışmadılar. Çok eski zamanlarda biraz uzun yazdığımdan şikâyet ediyorlardı ama sonunda onlar da bu adam iflah olmaz deyip eleştirmekten vaz geçtiler.
Bazen öğrencilerimin anne babaları da yazılarımı okur ve yorum yaparlardı. Kocaeli Üniversitesinde görev yaptığım yıllarda bir velimiz, “Hocam çok uzun yazıyorsun, bunları okumazlar” demişti. Bunu söyleyen batıdaki bir kentimizde bir yerel gazete sahibi olan kişi idi. Mezuniyet töreni sonrası sohbet ederken konuşmuş idik. O arada medya, iletişim, pazarlama, sponsorluk derslerini yürüten kıymetli hocamız Cem Çetin de sohbete katılmıştı. Konuyu duyar duymaz çantasından birkaç gazete çıkardı ve bize gösterdi. Türk spor gazetelerinde sayfanın neredeyse tamamı fotoğraf, yabancı spor gazetelerinde ise sayfanın çoğunda yazı ve ortada küçük bir fotoğraf yer alıyordu.
Bizim gazetelerimiz Foto Maç, Foto Spor iken yabancı örnekler olarak La Gazzetta dello Sport ve L’Équipe idi… Bir de bu gazetelerin tirajlarından söz etmişti. Şimdi o topa hiç girmek istemem, geldiğimiz bu aşamada acaba toplam kaç gazete satılıyor sorusunu bile soramıyorum. Okumak zaten rafa kalktı, varsa yoksa dijital araçlar. Herkesin gazetesi kendi cep telefonunda…
Size bir şey daha söylemek istiyorum; öğrenciler kendi isim soyadlarını yazamaz hale geldiler. Hele siz, onlardan kısa bir özgeçmiş yazmalarını isteyin, okuduklarınızı anlamak için bir Enigma’ya ihtiyaç duyabilirsiniz.
Tüm konular, taraftarlık, renk aşkı ve gündelik işler üzerine yürüyor. Bir takımın şampiyonluğu o takımdaki tek bir oyuncu ile açıklanıyor. Peki diğer oyuncular ne yapıyorlar? Teknik heyet, yönetim ve diğerlerinin hiç mi katkısı yok?
Eğitime ve spora, egzersize dikkatleri çekerken diğer konulara da zaman zaman değiniyorum. Birkaç yıl önce ve şimdilerde de çeşitli şehir ve ülkeleri ziyaret ettiğimde oranın bazı iyi ve kötü taraflarını sizlerle paylaşıyorum. İlham alabileceğimiz noktaları aktarıyorum. Hatta, dış ziyaretlerimde hiç ummadığım bir şekilde çalışma arkadaşlarımla karşılaşıyorum. Yağmur da olsa, soğuk da olsa bu koşullar altında bile gezmeyi planına koyan genç arkadaşlarımı kutluyorum.
Değerli okurlarım, evet eğitim şart, egzersiz de yapılsın, sporlara katılalım ama şu yerlere sigara izmariti ve kâğıt mendilleri, bazen kullanılmış ıslak mendilleri araçlarımızdan yere atmadığımız zaman sanırım bir gelişme sağlayabileceğiz. Trafikte gereksiz korna, kasıtlı kural ihlalleri, saygılı bir sürüş gibi konular bile gelişmenin ip uçlarını verebilmektedir.
Son cümlem şöyle olsun, yollarımızdaki şu kasisleri kaldırdığımız anda gerçek uygarlığa doğru yelken açabileceğimizi düşünüyorum. Sonuçta hepinizin tahmin edebileceği gibi sporda, eğitimde başarı kültürden geçmektedir. Önce spor kültürü, olimpik kültür ve sonra sportif performans diyelim ve yazımızı burada bitirelim. Yoksa köşeden atılabilirim!
Herkese iyi bir hafta dileği ile…
Eğitim, spor ama diğerleri ne durumda?
Prof. Dr. YAVUZ TAŞKIRAN
Yorum Yazın
Facebook Yorum